اگه همین الان
سلام
اگه همین الان همین چیزی که هستی کل وجودت رو توصیف کنه
چه چیزایی برای توصیف خودت داری؟
فیلمایی که نگاه میکنی؟ خانواده ای که داری؟ دوستات؟ آهنگایی که گوش میکنی؟ احساساتی که داری؟ پولی که در میاری؟ چیزایی که یوتیوب بهت ریکامند میکنه؟ نماز هایی که میخونی؟ کلمه هایی که به کار میبری؟
اگه یه برگه سفید بزارن جلوت و بگن خودت رو بکش چه چیزی رو میکشی؟
شاید واکنشی که با بقیه میدی رو میتونی بکشی.
واکنش شیمیایی ای که با هر آدم پیدا میکنی، ببخشید واکنش کیمیایی.
چقدر نجیب و واکنش ناپذیر هستی؟
چقدر حلّال و چقدر خورنده هستی؟
چقدر مایعی؟ چقدر جامدی؟ چقدر گازی؟
چقدر جریان داری و چقدر محکمی و چقدر آزادی
از جنس چی هستی و با چند نفر واکنش های قوی میدی؟
کسی رو داری که باهاش واکنش خیلی قوی بدی؟
خیلی حرارت ایجاد بکنه و انرژی آزاد بشه.
حرف هاتون به معنا برسه؟؟
و چقدر تو عمق وجود همدیگه نفوذ میکنید؟
از درون فکر همدیگه حرف بزنید؟
فکر کنم یکی از دلایلی که شناخت با سن میاد اینه که مدت زمان بیشتری گذشته و بعضی واکنش ها زمان لازم دارن.
و هر کدوم از انواع واکنش ها یک بعد ما رو نشون میدن. شاید اینجوری میتونیم نقشه ی سطح وجودمون رو بکشیم. بگیم این من هستم.
شاید ماها مهم نیستیم. اون ارتباط و داستانمون با آدم های زندگیمون هست که مهمه. شاید نفر سوم هر دونفری، relationship شون هست.
چیزی که باید بهش رسیدگی بشه.
ارتباط دو دوست شبیه یه بذر میمونه که بهش میشه عشق داد و قوی ترش کرد و یا میشه عمقش رو بیشتر کرد یا میشه فراموشش کرد و میشه بهش رسیدگی نکرد و خشکوندش و ...
شاید ماها لازم نیست با همدیگه بچه به دنیا بیاریم، بچه هامون relationship هامون بشن و عمقی که پیدا کردن؟ که فرقی بین جنس ها نداره، بین هر دو نفری وجود داره.
