قیافه غلط انداز

سلام

 

من خودم ازون کسایی ام که در نگاه اول آدما شک میکنن که قراره کلاه بزارم سرشون یا مثلا بلایی سرشون بیارم. به قولی قیافم غلط اندازه. 

قدیما خیلی برام سوال بود برای کسی مثل خودم که بنظر خودم آزارش به مورچه هم نمیرسه چرا خدا باید قیافه "غلط انداز" انتخاب کرده باشه.

ولی کم کم که گذشت متوجه شدم. 

کسی که دلش سریع به رحم میاد مستعد اینه که خیلی بلا ها سرش بیاد. خیلی ممکنه که راحت سرش کلاه بره و مستعد اذیت شدن توسط بقیه است. همونطور که نرخ اذیت شدنم توسط بقیه از دوران راهنمایی به بعد که بخاطر این که چشمام ضعیف بود یه اخمی همیشه تو صورتم اومد خیلی کمتر و کمتر شد. تو زمان دانشگاهم که کلا آدمای خوبی دور و برم بودن اکثرا که واقعا دوران راحتی بود برام.

 

آدمایی هستن که ارزش خودشون رو تو مسخره کردن و خندیدن به بقیه و کوچیک تر کردن اونا میدونن و این آدما زندگیشون از راه ضربه زدن به بقیه میگذره. الزاما آدمای بدی هم نیستن. این از insecure بودن یا به زبون خودمون، این که احساس امنیت از شخصیت و وجود خودشون ندارن میاد. لازم دارن که خودشون رو هر چند وقت یه بار به خودشون و بقیه ثابت کنن وگرنه دچار تزلزل میشن. ساده ترین راه هم برای اثبات با ارزش تر بودن، بی ارزش تر کردن بقیه جلوی جمع هست. 

 

دلیل این که بعضی بچه ها تو مدرسه کلا وحشی تر هستن و بیشتر بقیه رو اذیت میکننم دقیقا همینه. بخاطر مشکلات درون خونوادشون احساس عدم امنیت میکنن و احساس "خشم" رو نشون میدن. خشم یه احساسیه که به قولی جزو احساسات ثانویه هست. یعنی اصولا مستقیم کسی خشمگین نمیشه. خشم از فوران استرس میاد. استرس هم به این معنیه که فشاری از یه طرف رو کسی باشه. حتی ممکنه یه نفر از محبت زیاد خشمگین بشه. کاری نداره برید یه ربع یکی رو بغل کنید و ببینید که کم کم اذیت میشه و اگه خوب وایسید آخرش خشم رو میبینید. حالا اون بچه هه هم بخاطر استرس زیاد تو خونواده سطح تحملش کمه و یکم استرس ممکنه احساساتش رو اشباع کنه و خشمگینش کنه. 

احساسات از یه طرف دیگه هم ممکنه سر ریز بشه و اونم گریه است. که مدل خیلی آروم تریه.

 

حالا برگریدم سر مطلب اول،

آدمایی که زیاد هدف اون مدل آدما قرار میگیرن، خود به خود شروع میکنن یا خودشون رو کت و کلفت تر میکنن، مثل گنده کردن بدن، یا این که خدا چشمشون رو ضعیف میکنه که بیشتر اخم کنن یا چیزای دیگه.

مثلا تقریبا هممون این آدمایی که خیلی خیلی گنده هستن و بدنسازی میکنن رو دیدیم. معمولا وقتی تو زندگی عادیشون مصاحبه میکنن خیلی ملوس بنظر میان و اصلا اون شکلی که آدم فکر میکنه که آدمای عصبانی ای هستن و به همه چیز راحت آسیب میزنن نیستن. دلیلش همینه. 

 

اون آدمایی که بزرگی خودشون رو تو آسیب زدن به بقیه میبینن معمولا آدمای ضعیفی هستن در درون و پوچ هستن. همین ظاهر ترسناک میتونه به بقای آدمایی که هدف های آسونی هستن کمک کنه! 

تو شرکتمون انصافا کسی جرات نمیکنه با من شوخی کنه در حالی که با همشون مهربونم. اخیرا هم فهمیدم موهام رو عقب بدم ترسناک تر هم میشم. 

 

آدم فکر میکنه اخلاقیات تو این غربی ها خیلی بهتره ولی "بعضیاشون" خیلی راحت همدیگه رو مسخره میکنن و به هم تیکه های ناراحت کننده میندازن. بدون توجه به احساسات طرف مقابل. و مثل ایران نیست که همه پشت سر هم حرف بزنن و کسی که اون رفتار رو داره برای خودش همیشه هم اون نفر این رفتار رو میتونه داشته باشه و کسی چیزی راجع بهش نمیگه.

 

که جالبه.

دلیل خیلی چیزا رو آدم خیلی طول میکشه تا بفهمه.