یانی

سلام

 

نمیدونم چقدر کارهای یانی رو دنبال میکردید. 

من خیلی ناراحت بودم که از 2006 ببعد انگار جهت کاراش عوض شد. یعنی با هزار امید نشستم آلبوم فکر میکنم 2009 Voices رو گوش دادم و خیلی ناراحت شدم. انگار خراب کرده بود کارش رو.

الان که یکم گذشته و یکم بیشتر زندگی رو دیدم میگم که دید من خیلی محدود بود. من از خودخواهی خودم میخواستم این آدم یه جور بمونه و تغییر نکنه. و این درحالیه که این آدم یه هنرمنده و کارش لمس کردن احساسات و به صوت تبدیل کردنشونه. با گذشت زمان و بزرگ تر شدن، شکل احساسات عوض میشن و از پاکی دوران کودکی خارج میشن. انگار به شعله نزدیک تر میشن. شاید بزرگ شدن یانی و واقعی تر شدن زندگیش بوده که آهنگاش از چیزی شبیه 

https://www.youtube.com/watch?v=H0Szo7j4xYQ

One man's dream

یا مثلا 

https://www.youtube.com/watch?v=9WECMgGG8dg

Until the last moment

به چیزایی شبیه 

https://www.youtube.com/watch?v=SMueXrr2EFA

Our days

https://www.youtube.com/watch?v=dR_drZeruRg

A little too late

تبدیل شده. 

بنظرم تو این گردشی که داشته، از آهنگای بی کلام که یه چیزی ما بین آهنگای کلاسیک و پیرمردی و آهنگای جدید، که اسمش رو New Age گذاشتن، به سمت جوون تر کردن آهنگاش رفت. صدای آدمای جوون رو به آهنگاش اضافه کرد و از سطوح مختلف عشق و ... آهنگ ساخت. 

ولی بنظرم این یک جهش شبیه بلوغ برای یانی بود که با احساسات عمیق تر خودش روبرو بشه و به جای داستان سرایی از رویای یک مرد یا رویای بودن با هم تا آخرین لحظه یا بازتاب احساساتش یا یادآوری خاطرات قدیمی، به دنیای واقعی آدم ها پا بزاره و یکم از بیرون از ذهن خودش رو به موسیقی تبدیل کنه.

بنظرم تغییری که یانی تو این سال ها کرد بینهایت زیاده مخصوصا برای سنی که داره. آدمای زیادی بنظرم از همدوره ای هاش نیستن که انقدر ذهنشون رو درگیر احساسات نسل های بعد خودشون کنن.

و الانم که سنش بیشتر شده یکم آزاد تر کرده خودش رو و نمایش های یک نفره یا با تعداد کمی از همکارای قدیمیش بیشتر همون آهنگای قدیمیش رو اجرا میکنه.

بنظرم نشون میده که از محدوده ی امن دور شدن برای یادگرفتن چیز بدی نیست هرچند که آدم رو از خودش دور کنه. در نهایت هر کو دور ماند از اصل خویش، بازجوید روزگار وصل خویش!