میک
جواب داده میشوند
در آن گوشه ی هستی
بخشی زنده از جهان ابدیت
بیان دیگری از نحوه ی بودن
با گرمای بودنش آشنا میکند
متصل به دریایی سیاه هستند
و میخواهد بیشتر احساس کند
چقدر دور میشوند؟ چقدر اوج میگیرند؟
انعکاس نوری که از بالا به رویش میتابید
مانند خمیری که از آن نان درست میکنند
تابشی از جنس اشعه ی خورشید میکند
دانه ای از آنچه دیگران به آن فکر کرده اند
چشم های سر آن ها به آنچه اندیشیده اند
و آنچه در تاریکی این دریاست را برای لحظه ای
ارتفاع افکارش به سقف آنچه درست و نادرست است
مهم نیست وقتی که بالاترین ارتفاعی که میتوان گرفت
محدود میشود و نمیتواند بیشتر از سیمای پارادوکس را ببیند
موهای خاکستری و تنک او که از بالا پوست سرش معلوم بود
ناگهان دست به دهان برد و شروع به مکیدن انگشت شستش کرد
حامل برق چشمانی که پشت سیاهی مرکزدریایی که از آنچه دیده اند بزرگتر است
حامل سوال هایی که پیش از پرسیدنآنچه تا به حال فکر شده است به بیرون مینگرد
