نوشته های من

از تجربه ی بودن

نوشته های من

از تجربه ی بودن

نوشته های من

به شکل زیبایی تصادفی

Instagram
www.instagram.com/maddy.tu.ra

drafter/ English
dra-fter.blogspot.com

بایگانی
آخرین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

حضور بقیه

دوشنبه, ۴ بهمن ۱۴۰۰، ۰۹:۵۲ ب.ظ

سلام

 

چند وقتیه دارم به نقش بقیه تو حضور من در این دنیا فکر میکنم.

این که چقدر از وجودم رو از بقیه آدما میگیرم.

 

سوال اصلی ای که بهش باید پاسخ داده بشه اینه که چقدر چیزی که از درون چشمای خودم از خودم میبینم و چقدر شناختی که از حواس خودم و از فکر خودم بدست اوردم واقعیه؟

آیا شناختی که خودم از خودم دارم من رو توصیف میکنه؟

آیا چیزی که از درون از خودم میشناسم با چیزی که از بیرون بنظر میام تطابق داره؟ چقدر متفاوته؟

واقعیت اینه که بخشی از تجربه ی انسان بودن اینه که آدم هیچ وقت نمیتونه چهره خودش رو بدون فیلتر ببینه. همیشه باید پای یک واسط وسط باشه. آینه، آدمی که شبیه آینه باشه، فیلمی که از خودش بگیره و تو زمان دیگه ای دوباره نگاهش کنه،...

این جور دغدغه ها بنظرم از زیبا ترین بخش های آفرینش هستن که موجودی که هیچ وقت خودش رو نمیتونه ببینه داره تلاش میکنه خودش رو بشناسه. پازل آفرینش که آخرش به شناخت خود ختم میشه.

پازلی که یه سری اتفاق های تکراری رو هی جلوی چشم آدم میاره و دیدن اتفاق ها در گذر زمان باعث میشه که الگو هایی توشون پیدا کنیم و بر اساس اونا بفهمیم که مکانیک این پازل چیه.

ولی سوال های زیادی رو میتونه درست کنه. این که نهایتش که چی بشه و چقدر میتونه جلو بره و این شناخت بدرد چی میخوره؟

سوال هایی که اینجوری هستن همیشه چندین جواب دارن. جواب های واضح معادله جواب هایی هستن مثل جواب صفر معادله که میشه: "که هیچی" 

ولی جواب های دیگه ای هم هست که ساده نیستن و منحنی دارن و در طول زمان تعریف میشن.

جواب هایی که توشون تکامل رو میشه دید و به وضوح نمیشه درکشون کرد. برای درکشون لازم هست که زمان گذر کنه و خودشون unfold بشن. unfold یعنی باز شدن، مثل یه جعبه مکعبی که باز بشه یا یه گل که باز بشه و درون خودش رو به بیرون نشون بده. در طول زمان باز بشه بدون این که هر لحظه اش خبری از لحظه ی بعدیش داشته باشه.

که میتونه حاوی زیبایی و پیچیدگی باشه ولی در نهایت حاوی حس ابراز کردن هست.

حس ابراز کردن یعنی استفاده از زمان برای نشون دادن چیزی که چون از درون خود میجوشه، هیچ نمونه ی دیگه ای نداره و همین خاص بودنش دلیل بودن هست. 

پس جواب های دیگه ی معادله از نوع ابراز کردن میتونن باشن. 

که خالق میخواسته یه چیزی رو از درون خودش نشون بده. مثل نویسنده یه کتاب یا کارگردان یک فیلم که در مرکز یک مجموعه منظم قرار میگیره و بودنش در اون موقعیت باعث میشه که به دنیای بیرون یک داستان فوق العاده یا یک فیلم چشم نواز ارائه بشه.

که در نهایت ببینه اینو تو خودش و خودش رو مرکز این ماجرا ببینه و شگفت زده بشه از این چیزی که درون خودش بود و چون به خودش اعتماد کرد اجازه داد که خودش رو به بیرون ابراز کنه و اعتماد کنه که چیزی که به بیرون ابراز میشه ارزشمند خواهد بود.

تجربه ی انسان بودن بخشیش تجربه ی سرکوب شدن و ضربه خوردن و فشار هست و بخشیش التیام و بازسازی و ابراز کردن. 

که شاید دلیل کار خالق برای قرار دادن اون بخش منفی ابتدایی داستان، ارزش دادن و معنی دادن به بخش ثانویه ی داستان هست.

مثل بچه و یا مادری که باید فشار زیادی رو تحمل کنه تا به دنیا بیاد ولی در نهایت بچه تجربه ی انسان بودن رو در مقابل نبودن خواهد داشت و مادر تجربه ی خالق بودن و دیدن تکامل با چشمای خودش.

در حضور بقیه هست که میتونیم لایه لایه خودمون رو اکتشاف کنیم و ببینیم درونمون چه چیزی برای ارائه به بیرون میشه پیدا کرد. 

  • ظریف

نظرات (۲)

سلام بسیار شیوا و موشکافانه به موضوع توجه کردی

پاسخ:
سلام ممنونم!

سلام 

این خداشناسیتون برام خیلی جالبه 

خداشناسی، خودشناسی 

نمی دونم 

من حس خداشناسی می گیرم 

کتاب خاصی هم می خونی که بهم معرفی کنید؟ 

پاسخ:
فکر کنم یکی هستن چون چیزی که از درون چشمامون داره نگاه میکنه خداست.
سخنرانی های Alan Watts رو گوش میدم بعضی وقتا ولی بیشترش باید از درون خود آدم باشه وگرنه چیزی که از بیرون بیاد جایگزین میشه با چیزای دیگه.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی