کجاش ؟

سلام

اگه کسی این سوال رو تونست تو تلگرام یا خصوصی یا ... جواب بده.

بنظرتون کجای کار من اشتباه بوده؟

خیلی ها رو میبینم که با ورود به محرم به شدت با شوق زیاد دنبال هیئت و ... میرن خیلی از دوستای نزدیکم ... و راستش بهشون حسرت میخورم ، من نمیدونم کجای تربیتم ، کجای عبادتم ، کجای زندگیم و ... اشتباه بوده که ازین "شوق" ها ندارم ... راستش حسی بهم دست نمیده .

من تا اونجایی که میدونم پدرم خیلی حلال حروم سرش میشه و لقمه ی حرومی تو خونهه نیورده قطعا.

خودمم که فکر کنم فقط به حسن بخاطر 1.333 فلافلی که یه روز تو آزمایشگاه خرید بدهکارم و هر شب یادم میفته هر روز یادم میره و به استاد هم یه چندین قطعه مثل چند تا سلف و خازنش که از قطعه هاش برداشتم، به بقیه تا وقتی که حافظم کار میکرده سعی کردم بدهی نداشته باشم و احیانا چیزی ازشون نکنده باشم.

تا اونجایی که شده و تونستم سعی کردم نمازام رو بخونم مگر این که خوابم برده باشه صبحی که اونم سعی کردم کم باشه

سعی کردم که خلاصه چیزایی که بنظرم یه آدم "نرمال" رعایت میکنه رو رعایت کنم 

ولی انگار در موقع نتیجه گیری ، کسایی که حتی برای مثال میگم از دوستای دبیرستانم که تقریبا هیچ رفتار اسلامی ای انجام نمیدادن به جز تظاهر و هر غلطی میخواستن میکردن، محرم که میشد انگار طلبیده میشدن ولی من نه ، 

نمیدونم داستانش چیه

یعنی حسه رو ندارم در حالی که خودم بین پسر ها شاید از نرمال احساسی تر باشم تا جدی.

هرچی هم نگاه میکنم پشت سر رو هیچ نتیجه ای نمیگیرم که چی شده من اینجوری شدم. 

شاید مثلا یه همچین چیزی یه نعمته که خب به من داده نشده و بجاش چیزای دیگه خدا داده بهم ، ولی خب فکر کنم چیز زیادیه که از دست دادم، اگه اینجوری بوده قطعا خیره ولی بیشتر حس میکنم یه همچین علاقه ای اکتسابیه تا اعطایی ... یعنی این نتیجه گیری درستی نیست.

حالا اگه کسی چیزی میدونست خوشحال میشم بشنوم .. 

التماس دعا