شاید

سلام

نمیدونم این یه تئوریه که اثباتی براش ندارم. همش شایده

شاید هدف از قرار دادن این غریزه جنسی و عشق تو آدم ها این بوده که زبان این طوری که الان گسترش پیدا کرده و توش لغات و عبارت های کاملی برای توصیف عشق داره بوجود بیاد. که نهایتش بشه مثل عرفا رابطه انسان با خدا رو با عشق و معشوق توصیف بشه کرد. اگر این غریزه و ... نبود طبعا نمیتونستیم این علاقه رو توصیف کنیم. چون یه چیز خاصیه که آدم اگه تو شرایطش قرار بگیره فقط میتونه درکش کنه. اون موقع هستش که میتونه منطق و دنیاش رو بزاره کنار و دیوونه معشوقش بشه.

شاید مثلا هدف از قرار دادن لذت از موسیقی هم همین بوده که بشه این افکاری که به کلمه تبدیل کردیم رو به جمله و شعر تبدیل کرد. 

ازین نظره که میگم شاید داریم واقعا اشتباه میزنیم و هدف از خلقت رو عرفا فقط دارن پی میگیرن. 

کلی دستاورد های عارفانه هم داشتیم یه زمانایی ولی خب نمیدونم چی شده که به سمتی که الان داریم میریم، الان داریم میریم!

داریم از موسیقی برای یه چیز دیگه استفاده میکنیم و از غریزه هه هم یه جور دیگه.

البته که تئوریه.