Soul

سلام به دنیای جدید!

 

خیلی وقت بود تصمیم داشتم فیلم جدید Soul رو ببینم. میدونستم یه چیز بزرگ منتظرمه و میخواستم یه موقعیت خیلی مناسب ببینمش تا همه چیزش رو بفهمم.

 

اگه قرار بود یه بسته ی تقویت فهم فضایی ها برامون بفرستن که یکم بیشتر از دنیای اطرافمون بفهمیم همین انیمیشن بود.

 

همیشه راجع به روح و بعد معنا حرف میزنیم و حس میکنیم با یاد گرفتن کلمه ی روح یا معنویت اجازه داریم به خودمون بگیم که میفهمیمشون.

 

در حالی که وقتی بیایم و سعی کنیم این کلمه ها رو بشکنیم انقدر مطلب از اینور و اونور هست که حتی کنار هم گذاشتنشونم با مغز عادیمون سال ها طول میکشه.

 

حالا فرض کنید یه نفر اومده و تونسته یه ایده از معنویت برای خودش درست کنه. این رو چجوری میتونه به ما منتقل کنه؟ با درست کردن یه اثر هنری/عرفانی که حسی که به ما منتقل میکنه و جزییاتی که توش لحاظ کرده ناخودآگاه ما رو به سمت فهم بیشتر شیفت بده.

 

و این است دستاورد بشر در این مورد.

 

توی انیمیشن خیلی نکات زیادی رعایت شده.

 

یکی از چیزایی که خیلی برام جالب بود بازیگری واقعی کاراکتر ها بود. این که هر احساسی نشون بدیم درسته

مثلا میتونیم چهره ی خشمگین داشته باشیم ولی چیز ترسناکی نیست و هر کسی میتونه چهره خشمگین داشته باشه

میتونیم واضح حرف بزنیم و اخساساتمون رو بگیم و قضاوت نشیم 

و میتونیم اجرا کنیم. زندگی اجرا کردن درست همین احساساتی که تجربه میکنیمه که به هر دلیلی خجالت میکشیم خیلی وقتا که انجامشون بدیم.

 

یه نمایش قابل فهم از ابعاد بالاتر دنیامون در اختیارمون میزاره و این که چیز بزرگتری هست/ مهم نیست که درسته یا غلطه مثل یه دینی که راجع به دنیای دیگه حرف میزنه و میگه بعد مرگ اینجوریه، مهم اینه که فهم ما رو نسبت به وجود داشتن و هیچ وقت از بین نرفتن روح بیشتر میکنه. خوراک ذهنه که جرات کنیم و کلمه داشته باشیم که بتونیم راجع به اون فضا و اتفاق صحبت کنیم.

 

اسم چند نفر از آدمایی که به شیفت فهم و هوشیاری بشریت کمک کردن رو تو 20 دقیقه اول گفت.

 

راجع به زندگی عارف ها چند تا مثال قابل لمس از یه آدمی که تبلیغات میکنه/ یه آدمی که تو مرکز شامنیسم و healing ... داره کار میکنه و ... میگه. که عارف ها رو اولا گسترده تر میکنه و دلیل این که به این سمت و سو میرن رو توضیح میده که با فکر کردنشون به فکر کل سیاره دارن کمک میکنن و دارن آدمایی که گیر افتادن رو نجات میدن. فقط فکر کردن. یعنی مغز های سیاره هستن. 

 

دیالوگ های توی فیلم مودبانه هستن. چیزایی هستن که کسی توش آسیب نمیبینه و کسی نگاه بالا به پایین به اون صورت نداره. همه دوست هستن به هر شکلی که هستن

 

راجع به رفتار بزرگتر ها با بچه ها کلی اطلاعات داره که چجوری میشه باهاشون برخورد کرد و اطلاعات مفید بهشون منتقل کرد

 

چجوری یه دیالوگ احساسی رو میشه برد جلو. جایی که دختره میخواد شیپورش رو بزاره کنار صرفا باهاش همراهی میکنه و میزاره خودش به نتیجه برسه. هیچ کسی تو چیزای مخصوصا احساسی جواب نمیخواد همه همراهی میخوان که بتونن تو ذهنشون برن جلو.

 

کلا فیلمش راجع به تحمل احساسات و رفتار درست انجام دادن و خراب نکردن نقشی هست که بازی میکنیم. تو هر شرایطی. راجع به اعتماد به نفس داشتن و نترسیدن.

 

یه اشاره هایی هم به علم اعداد داره. روح هایی که شماره soul urge number 22 دارن وظیفشون تغییردادن دنیاست. یعنی این دوستمون بخاطر این خواسته قلبیش رو پیدا نمیکرد چون خواسته قلبیش یه چیز بزرگتر بود. یه دنیای جدید میخواست.

 

لذت بردن از لحظه. این که محل شادی جایی و نقطه ای در طول زمان نیست. محل شادی همین الانه و با داشتن هیچ چیزی شادی بوجود نیاد تا وقتی که آدم نتونه و ندونه چجوری باهاش شاد بشه. شاید یه شادی گذرا تجربه بشه ولی بعدش چی ... ؟ آدم باید بتونه در لحظه حال از هرچیزی دم دستش هست لذت ببره و این تمرین کردن میخواد و شکر گذار بودن میخواد.

 

مفاهیم خیلی خیلی عمیقی رو تو 2 ساعت فیلم گنجوندن و منم از دیشب خیلی چیزا رو یادم رفته. ولی هرچیزی که هست درست کردن یه همچین چیزی یه کار فوق بشری بوده که آدما تونستن جمعش کنن. تاثیری که این فیلم روی زبان و فهم مردم میزاره خیلی زیاده. فقط مشکل اینه که مثل هرچیز دیگه ای خیلی نکاتش تو ترجمه از بین میره و متاسفانه خیلی طول میکشه تا اثرش رو روی همزبون هامون ببینیم.