Rage

سلام

 

امیدوارم این شعر رو از اینتراستلار یادتون باشه.

Do not go gentle into that good night

Dylan Thomas

 

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;

Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,

Rage, rage against the dying of the light.

 

 

ترجمه ی این شعر ها کار خوبی نیست ولی میتونم برداشت خودم رو از انتخاب این شعر برای اون فیلم بگم

تو فیلم اینتراستلار، کوپر، فضانورد شخصیت اصلی داستان برای ماموریت

1- پیدا کردن راز گرانش، که بشریت رو به همین شکلی که هست نجات بده

2- دوباره شروع کردن بشریت که استارت دوباره ای برای بقای گونه ی انسان ها باشه

به مکان دوری اعزام شد که به احتمال زیاد برگشتی نداشت. حتی مطمئن نبود که وقتی برگرده چقدر زمان گذشته. چون باید به نزدیکی چیزی میرفت که فیزیک واقعیت رو براش خم میکرد و دیگه معلوم نبود چه بلایی سرش بیاد.

پروفسور برند وقتی داشت اینا رو عازم میکرد این شعر رو براشون خوند. قبل از این که به خواب Hibernation برن و نزدیک کرم چاله بیدار بشن.

 

شعر چند بار بیت Rage, Rage against the dying of the light رو داره. یعنی با خشم و خروش علیه مرگ نور به پا خیز یا همچین چیزی. که کاری بود که کوپر باید میکرد. در هر صورت بقاء بشریت که مرگ نور بود داشت به سمتشون میومد و باید یک نفر قیام میکرد. 

 

شعر یه جورایی در مورد زندگی هست. برداشت من از این شعر اینه.

 

 

Do not go gentle into that good night,

Old age should burn and rave at close of day;

 

با ملایمت پا به این شب تاریک نزار. آخر عمر، آخر روز زندگی باید نتیجه ی این زندگی سوختن تو و جشن گرفتنت باشه. که انگار این عمر محدود یه تیکه چوبه که میتونیم بسوزونیمش تا از توش یه نوری در بیاد.

به مرگ اشاره داره. به این اشاره داره که میگه 

 

Though wise men at their end know dark is right,

Because their words had forked no lightning they

 

درسته که مردان خردمند در انتهای کارشون به این نتیجه میرسن که تاریکی نهایت کاره. چون هر کاری که کردند نتونست روشنی ای درست کنه. 

که محدودیت هر کدوم از ماها رو تو زندگی میگه. ماها نمیتونیم جهان رو درست کنیم. ماها خیلی ضعیفیم و کوچیک تر از اونیم که بتونیم کاری بکنیم. هر کاری هم بکنیم، هرچیزی هم بگیم، بزرگی نورش کوچیک و کوتاه مدت خواهد بود.

 

Do not go gentle into that good night.

 

ولی با ملایمت و نرمی به این شب دنیا نرو. درسته که هیچ کاری نمیکنی ولی حق نداری شل بگیری. هدف همین بودنه. هدف همین جرقه زدن و روشن کردن در حالی که میدونیم نهایتش مرگ و تاریکی هست هست. اینه هدف آفرینش که با وجود این که میدونیم تهش هیچ چیزی مهم نیست و همه میمیریم و فراموش میشیم، بتونیم از همین هیچ بودن لحظه های زیبا درست کنیم.

 

 

Good men, the last wave by, crying how bright

Their frail deeds might have danced in a green bay

 

بنظرم منظورش اینه که

لحظه ی مرگ وقتی انسانی که تصمیم های درست گرفته به عقب نگاه میکنه تازه زیبایی رو میبینه. زیبایی رو همین گذر زندگی و وجود داشتن تو این بی نظمی دنیا میبینه. و میگه چقدر زیبا!

وقتی میبینه که کارای خیلی جزیی ای که کرده شاید باعث زیبایی و خوبی ای شده. مهم اینه که تونسته تو این فرصت محدود یه کاری کنه

 

که کوپر میتونست بین بودن با خونواده اش و گذران زندگی و نجات بشریت هر کدوم رو که میخواد انتخاب کنه. ولی جنگ با تاریکی رو انتخاب کرد. چون دنبال افتخار بود. هممون یه روز میمیریم. واقعیته. شاید یه روزی باید تو کتابای درسیمون یه جوری هدف از این زندگی رو هم درس بدن که هدف چیه؟

 

هدف کار کردنه؟

هدف حرف زدنه؟

هدف خوردنه؟

هدف غر زدنه؟

هدف چیه؟

 

و در نهایت به این برسه که هدف همین بودنه. همین بودن در همین لحظه و همین الان. اگه میتونی این بودن رو بهتر کنی داری درست انجامش میدی. اگه نمیتونی برای بهتر کردنش تلاش کنی که از همین الان لذت ببری راه مستقیمی رو نمیری. 

 

چون بهمون یاد ندادن. تقصیر خودمون نیست. مغزمون رو خراب کردن و الان وظیفه ی خودمونه و وظیفه ی این نسله که خودش رو بازسازی کنه.

 

زمان یهود و اسلام داستان سر دین پدر هاشون بود که از تو کله اشون بیرون نمیکردن تا بتونن زندگی رو تجربه کنن، الان سبک زندگی ای شده که معیار خوب بودن زندگی نگاه بقیه است و خود شخص یادش رفته که تنها نظری که مهمه نظر خودشه. البته چیزای دیگه هم همچنان هست.