بهراد

سلام

 

ارزش هایت را خواننده هایی تعیین میکردند که در آسمان ها بودند و برای مردم این زمین

فقط فایل های صوتی خود را به هدیه می آوردند که از قدرت و لذت زندگیشان بگویند

و قافیه های خنده داری با زبان فارسی درست کنند که تو از گفتنشان لذت میبردی

ببخش که صحبت های من همچنان قافیه ندارد

برای کسی که در حال زندگی میان انسان هاست

کمی طول میکشد تا قافیه ها سر هم آیند

یادم است آن پارچ آب را در سلف دانشگاه 

به رویت پاشیدم،

شاید امیدوار بودم که بیدارت کند، هرچند که خودم خواب بودم

این زمین قدرت آن را نداشت تا چیزی که از نخبه بودن به تو فهمانده بودند

را به تو بدهد و حتی در زمان دانشگاه بسیار دیر شده بود

واقعیت این است که کسانی که تو را نخبه خطاب میکردند

بازی دست افراد قدرتمند بودند و هیچ گاه بویی از نخبگی نبرده بودند

به تو هدفی برای رقابت و تفکر نداده بودند

چون خود برای هدفی تلاش نمیکردند

هدفشان این بود که جوانانی تربیت کنند که بتوانند 

جوابی برای یک پارادوکس بیابند

و این هم صادقانه ترین جواب تو برای این پارادوکس بود

و اگر ذهنشان کمی کار میکرد، قبل از تو نفس خود را میکشتند

تا از تو نخواهند که بلیط یکطرفه ی رو در رو شدن با خالق خود را بگیری

تا از دست هایشان رها شوی

 

روحت شاد بهراد سلیمانی