چوب بستنی

سلام

 

شما رو نمیدونم ولی من بچه تر که بودم خیلی دوست داشتم مثل دکترا یه ظرف پر از چوب بستنی داشته باشم. 

امروز متوجه شدم که شرکتی که توش رفتم، به عنوان همزن چای و قهوه و ... چوب بستنی تو آشپزخونه اش میزاره! 

یکم طول کشید ولی آرزوم برآورده شد! 

حالا که دم دستم هست دقیق نمیدونم چرا میخواستمش و چی کار میخوام باهاش کنم :/

خیلی از آرزوها این شکلی هستن! آدم فقط میخواد بهشون برسه ولی وقتی میرسه میگه حالا چی؟!

شغل جدید

سلام

 

قبلا گفته بودم عدد 17 عدد دوست داشتنی ای هست.

امروزم 17 ام Mayماه شغل جدیدم رو شروع کردم. 

جای جالبی بنظر میرسه. بر خلاق شغل قبلیم که تقریبا همه +40 50 سال بودن (با کمی اغراق) اینجا خیلی سن ها جوون تره. 

شرکتی که توشم یه استارتاپه که روی سنسور های خون کار میکنه. کلا 7 8 نفر آدم هستن. سه تا فیلد شیمی و برق و مکانیک با هم کار میکنن. باید جالب باشه.

 

منم اخیرا فهمیدم که اصلا پاور الکترونیک کار نبودم من هیچ وقت. همیشه تو سیستم های نهفته داشتم کار میکردم ولی یهویی یه فاز پاور الکترونیک تو زندگیم اومد و توش گم شدم. که البته لازم بود برای اون بخش از زمان. ولی الان که میبینم اصلا تحمل و کشش پاورالکترونیک رو ندارم. خیلی جزییات داره و دقت میخواد. کلا وابسته به فاز ها بودن خوب نیست. آدم باید با قدرت بپذیرتشون و باهاشون بره ولی توشون گیر نکنه.

 

امروز رفتم و کسی که بهش گزارش میدم رو دیدم. اریک. که خیلی آدم همکاری بنظر میومد. چیزی که احتمالا خیلی ازش باید یا بگیرم و خیلی بنظرم مهمه تو زندگی.

 

این که وقتی نظر مخالف رو میشنوم حس نکنم تمام هستی و وجودم زیر سوال رفته و بدونم کلا هرچیزی که میگیم نظر هست و تقریبا بیشتر وقتا بر اساس حسمون تو اون لحظه است که صحبت میکنیم و ممکنه با واقعیت مطابق نباشه. 

این که وقتی با یه نفر دیگه کار میکنم همش خودم رو بالاتر یا پایین تر از اون نبینم و سعی نکنم غالب بودن خودم رو در هر صحنه ای نشون بدم و روی مخ این و اون برم. 

 

به جای اون در هر صحنه برنده باشم. یعنی اگه حق باهامه خیلی خوشحالی نکنم و طرف مقابل رو سرکوب نکنم و اگه حق باهام نیست با خونسردی بپذیرم. اگه دیالوگی هست اونو قشنگ جلو ببرم و اگه کسی بزرگتره با خونسردی و دقت گوش کنم و اگه کوچیک تره با خونسردی و بزرگواری تحمل کنم. شادی کسی باعث ناراحتی من و ناراحتی کسی باعث شادی من نشه. 

 

بدونم که زندگی سرد و گرم داره و کلا همه چیز بگذرد. همه چیز. کاریش نمیشه کرد. 

سال ۱۴۰۰ _۲

سلام خدا

چی بخوام ازت برای سال ۱۴۰۰؟

اول از همه این که خودت که بهتر از هر کسی میدونی و من کی باشم که بخوام چیزی. 

ولی ازون جایی که منو آفریدی میدونم فرصتش رو داری به غر زدنام گوش بدی و چیزای کوچیکی که میخوام رو گوش کنی.

خدایا میدونی کوچیک تر از اونی هستم که بخوام صلاح خودم و بقیه رو بدونم.

خدایا خودت میبینی نفهمی منو. خودت میبینی مغز کوچیکمو. خودت میبینی فکر محدودم رو. 

خدایا میبینم فهمت رو. میبینم عظمت مغزتو که حتی تو ذهنم نمیتونه بگنجه. خودم میفهمم که نمیفهمم.

خدایا ازت میخوام این سال ۱۴۰۰ رو طوری کنی که سختی های این دو سال اخیر که کل سیاره رو درگیر کرده بود رو بتونیم تو جهتی استفاده کنیم که عذابی که خودمون برای خودمون درست کردیم کمتر بشه‌.

خدایا ازت میخوام بهمون نشون بدی چجوری باشیم بدون این که لازم باشه خودمون رو سرگرم چیزی بکنیم که افسردگیمون رو بپوشونیم.

خدایا ازت میخوام کمک کنی کم کم از بند اسارتی که بشریت برای خودش درست کرده نجاتمون بدی. خودمون برای خودمون درست کردیم.

خدایا میخوام یکم فهممون رو بیشتر کنی و درسای زندگی رو به خوردمون بدی و کمک کتی بفهمیمشون چون واقعا این دنیا نامیزونه و هممون مقصریم‌. نمیفهمیم مشکلمون چیه.

خدایا کمک کن ذهنمون و روحمون آزاد بشه.

امیدوارم ۱۴۰۰ سال خوبی برای همه باشه.

لذت های مادی

سلام

یکی از لذت بخش ترین کارای این دنیا برام خوابیدن رو تختی هست که ملافه و پتوش رو تازه شستم.

بعد ازون هم دیدن سینک ظرفشویی تمیز شده با وایتکسه.

 

انقراض

سلام

از ۱۷ خیلی خوشم میاد.

۱۷ اسفندتون مبارک باشه.

به مناسبت ولنتاین

سلام

به مناسبت این سالروز، که قراره با دوستای سینگلم بشینیم سیرابی و کله پاچه درست کنیم توش، این آهنگ یانی که A Love for Life نام داره رو میخواستم باهاتون به اشتراک بزارم.

ویژگی خیلی بارز این آهنگش اینه که همیشه حس میکنم دو سه بار منو میکشه بالا با خودش و میزنه زمین. تهشم یه نتیجه گیری خیلی زیبا داره که با یکم گیتار بیس همراهه (خیلی صداشو دوست دارم) و یکم دوباره میره بالا و دیگه تمومش میکنه. یه پیوستگی خاصی داره که لذت بخشه آدم میبینه این همه نوازنده میتونن ۵ ۶ دقیقه همچین چیزی رو اجرا کنن. حس خوبی داره کلا.

یعنی چی میتونه باشه

سلام

 

شرکتی که توش هستم داره کم کم تعطیل میشه. 

بعضی وقتا میبینم تازه داشتم به یه چیزی عادت می‌کردم و به محض این که عادی میشه برام یه اتفاقی میفته که انگار اون مرحله تموم میشه و باید برم مرحله بعد.

از خدا ممنونم از این فرصتی که تو این شرکت برام درست کرده بود و ازش میخوام بقیه اش رو هم کمک کنه که بتونم مفید باشم.

ببینیم قسمت ازلی رو بقیش رو چجوری نوشتن.

 

یه روزم زندگی تکراری میشه :) 

چقدر دیگه مونده مگه :)

 

از این شرکت که چنو تا پست وبلاگ برام موند. ۳۰۰ سال دیگه یه وبلاگ ۷۰ ساله از کل زندگیم میمونه و تو موزه ی اینترنت کم رنگ و کم رنگ تر میشه و یه روزی هم کلا فراموش میشم. 

 

از رفتار های این آدم ها

سلام

 

داشتم فکر میکردم اگه میخواستم رفتار آدما رو برای فضایی ها توضیح بدم یه بخشش حتما موسیقی میبود.

 

میگفتم که آدمایی که خیلی احساساتشون رو عمیق میکنن و شروع میکنن زندگی رو درک کردن، بعضی وقتا یه صحنه هایی تو زندگی بهشون میخوره که احساسات عمیقی رو تجربه میکنن.

 

اون کسی که بهش این فرصت داده میشه که اون احساسات رو تجربه کنه تو اون صحنه از زندگی بازی کرده و میتونه برای بقیه یه شعر یا یه آهنگ بیاره

 

که شاید

 

که بقیه شاید بتونن کمی حس کنن که چی حس کرده.

 

و میاد و روی استیج وای میسته و شروع میکنه برای بقیه خوندن. میخونه از حسی که تجربه کرده.

 

این اتفاق انقدر نادره بین آدما و آدمایی که انقدر خوش شانس باشن انقدر کم هستن که معمولا چند صد تا چند هزار نفر جلوی استیج وای میستن تا بتونن کمی از اون احساسات رو درک کنن.

 

که شاید بتونن آرزو کنن که صحنه ای شبیه اون اتفاق بیفته و اونا هم بتونن تجربه اش کنن.

 

باید براشون جالب باشه.

 

داشتم به این آهنگ گوش میدادم دیشب که این پست به ذهنم رسید.

Wonderful Tonight - Eric Clapton

 

که شاید بتونن... شاید بتونن احساسات مشابهی تجربه کنن.

یادآوری نوامبر

سلام

 

خواستم یادآوری کنم که تو ماه نوامبر هستیم و اگه بارون دیدید این آهنگ رو فراموش نکنید!

 

https://www.youtube.com/watch?v=FQV7sGEtq7E

Guns 'N Roses - November Rain

 

اگه هم هوا ابری نبود میتونید این یکی رو گوش کنید:

https://www.youtube.com/watch?v=-g4PVWlsgPM

Yanni - November Sky

 

 

مغز

 

سلام!

 

به وضوح دارم حس میکنم دارم پیر میشم. قدیما خیلی مغزم سریع تر میتونست محاسبات ریاضی انجام بده. البته شاید دلیلش این باشه که دیگه درسای ریاضی و ... نداریم. برای همین تصمیم گرفتم جدول ضرب 20X20 رو حفظ کنم.

چند وقت پیش یکی ازم پرسید 17*17 چند میشه و چند ثانیه سعی کردم تو ذهنم ضربش کنم و آخرشم اشتباه گفتم فکر کنم. 

برام جالبه یه سری عددا هستن خیلی بهشون میخوره اول باشن مثل 361 و 323 و 221 و 247 و ... ولی تو این جدوله هستن.

  میگن use it or lose it! مغزمون رو استفاده نکنیم میپره!

حالا تند بگید 19x16 چند میشه؟ 

..

.

.

.

آفرین 304!

نمیدونم چرا تو ذهنم هی حس میکنم باید یکانش 6 باشه. 306 میاد تو ذهنم. ولی 304 هه!