ترکیه

سلام

اول به دوستی که کامنت گزاشته بود جواب بدم. اول این که ببخشید دیر شد چون میخواستم با یه پست دیگه جواب رو بفرستم مثل الان

شاید برای بقیه هم اینطوری به نظر بیاد. برا من که اینجوریه که هر وقت عقب رو نگاه میکنم تقریبا فقط اشتباهات و بچگی ها تصمیمای ندارست تقریبا یادم میاد ازون لحظه ها. ممکنه دوران خوبی هم بوده باشه ها ولی تقریبا 99 درصد مواقع اینجوریه برای همین وقتی اهنگ قدیمیا رو گوش میدم بدون شک ناراحت کننده میشه! شایدم از گذر زمان میترسم. 

روش حمله به این موضوع هم اینجوریه که دوباره انقد آهنگه رو گوش میدم تا یه تایم جدید تو ذهنم براش ثبت بشه :) روش چرندیه میدونم

خب بزارید امروز رو براتون بگم. اول این که برای یه کاری باید میرفتم استانبول ترکیه. بلیط رو تقریبا لحظه اخری گرفتم و خیلی ارزون در اومد(600 رفت و برگشت) 

نکته اینه که تقریبا کل دیشب استرس داشتم برای امروز چند تا دلیل داشت

اول اینکه یکی رو تو پلیس مهاجرت و گذرنامه دیدم که بخاطر یکی مشکل توی مشخصاتش رفته بود فرودگاه و ممنوع الخروجش کرده بودن

منم همه ی مشخصاتم کلا یه جوریه که اشتباه توش خیلی راحته. خلاصه نگران این موضوع بودم

دوم این که من خودم تاحالا تنهایی اصلا ازین کارا تکرده بودم. اصن پرواز خارجی نداشتم تو زندگیم و خلاصه نگران اینم بودم که داستان بشه

سوم هم این که مث که تو ترکیه دزد خیلی زیاده خیلی! هرکی رفته تقریبا بهم اینو گفته.

حالا خلاصه. 

پرواز قرار بود 13.40 با هواپیمایی آتا باشه. ولی 13.50 شروع کردن کارت پرواز دادن تازه. بابام پیام داد گفت بلیط ارزون ازین مشکلاتم داره دیگه. الانم یه نیم ساعت مونده به پرواز ولی گیتا رو هنوز باز نکردن که سوار شیم (گفته بودن 14.40 باز میشه) خلاصه هنو منتظرم...

ببینیم بقیش چه شکلی میشه

راستش تو صف کارت پرواز یه آقای خیلی خفنی رو دیدم که کارآفرین بود و خیلی محترم اگه شد از اون براتون مینویسم

توریست

سلام

دوست داشتم به اندازه ی اون دوتا توریستی که اومده بودن تو خیابون نزدیک میدون امام خمینی از پشت نرده ها از یکی از ساختمونایی که فکر کنم متروکه باشه و  ازین بناهای مثلا تاریخی که انقد بهش نرسیدن آهو بچه کرده و روبه آرام گرفته و توی اون شلوغی طاقت فرسای میدون امام و ترافیک و صدای خیلی زیاد از نرده های کثیف آویزون شده بودن و عکس میگرفتن با یه دوربین حرفه ای خوشحال و سرخوش میبودم :/

اگه سوار ماشین نبودم میرفتم ازشون میپرسیدم خداوکیلی فازتون چیه جا چرت تر از اینجا نبود ؟!

در مقام فوضولی تو کار ملت نیستما ولی باید چیز مهمی بوده باشه یا حد بالایی از سرخوشی 

نیت

سلام

امروز از دم بیمارستان شریعتی و بیمارستان قلب رد میشدم گفتم شاید واحد اهدا خون داشته باشن.

از نگهبانی جفتشون پرسیدم گفتن نه. خودمم خیلی وقت بود میخواستم برما ولی خب نه کسی میومد نه وقتش میشد و خلاصه نمیشد.

امروز بعد از ظهر بعد کلی کار اداری که اعصابمو بشدت خراب کرده بود رفتم پژوهشگاه و داشتم به همه چیز بد و بیراه میگفتم بخاطر رفتار یه سری کارمندا که یه دفعه ای یکی از بچه ها گفت نمیاید بریم خون بدیم ؟ من با فلانی دارم میرم. همین دیگه پاشدم منم باهاشون رفتم :)

بعضی چیزا یه جوری تصادفی ان که آدم شک میکنه واقعا تصادفی ان یا نه. یاد اون صحنه ی گلوله ها تو پالپ فیکشن میفتم. (البته بعدش دیگه که راجع بهش صحبت میکنن)

Jules: Man, I just been sitting here thinking.

Vincent: About what?

Jules: About the miracle we just witnessed.

Vincent: The miracle you witnessed. I witnessed a freak occurrence.

Jules: What is a miracle, Vincent?

Vincent: An act of God.

Jules: And what's an act of God?

Vincent: When, um ... God makes the impossible possible ... but this morning I don't think qualifies.

Jules: Hey, Vincent, don't you see? That s**t don't matter. You're judging this s**t the wrong way. I mean, it could be that God stopped the bullets, or He changed Coke to Pepsi, He found my ****ing car keys. You don't judge s**t like this based on merit. Now, whether or not what we experienced was an "according to Hoyle" miracle is insignificant. What is significant is that I felt the touch of God. God got involved.

Vincent: But why?

Jules: Well, that's what's ****ing with me. I don't know why, but I can't go back to sleep.

تقدیر

سلام

کلا مدلش اینه که وقتی شماره کارت و cvv2 و تاریخ انقضاش رو حفظ میشم باید کارته گم بشه. دیشب برای اولین بار موقعی که پول اسنپه رو میخواستم بدم کارت رو در نیوردم و از حفظ زدمش. امروز دیگه کارتم پیدا نشد :/

جمعه!

سلام 

فکر کنم این طور که چت هام معلومه دیشب ساعت 22 خوابم برده بود و صبح ساعت 6 واقعا هیچ علاقه ای به خواب نداشتم ولی چون صبح جمعه بود انقدر فشار اوردم تا 12 ساعت خواب رو کامل کنم. واقعا حال داد! فقط بدیش این بود که رو موکتای پژوهشگاه بود و کمرم دیگه صاف نمیشه 

نقل قول احمدرضا

سلام

در جواب کامنت دوستمون باید بگم که تلاشمو میکنم! هنوز واجد شرایطش نیستم ولی دوستان که رفته بودن خیلی پروژه های تخیلی ای برای کسری خدمت میخواستن باید البته گشت چیزای بهتری ایشالا یافت میشه

ممنون از همدردیتون!!

---------

یه چیزی که شاید بدرد بخوره تو کار تیمی:

احمد رضا یه حرف خوبی میزنه میگه میخوای هر کاری بکنی با هرکی میبینی مطرح کن و تا جایی که میتونی ازشون کمک بخواه که هر اتفاقی افتاد نه کسی بهت غر میزنه و نه تقصیر توئه تقصیر همه میشه ! بعد تازه تهش میتونی غر هم بزنی !!

............

تاحالا شده از قیافه  رفتار یکی در نگاه اول خیلی بدتون بیاد؟

راستش من دوسال پیش توی یه سری جلسه های تیم خودرو خورشیدی غزال چند جلسه رفتم و کلا یه نفر بود خیلی روی اعصابم بود. تقدیر چنان گشت که ایشالا خودتون مطلع خواهید شد یا الان مطلعید، یه گندی بالا اوردن و امشب توی اینستاگرام هرچی میتونستم گند زدم به احوالشون و شخص اون بنده خدا. خلاصه این که حسابی خوشحال شدم! هرچند که یه سری کامنتام پاک شد چون خیلی دیگه نقاط حساسی رو هدف گرفته بودم ولی خب همونایی که مونده هم تا حد خوبی اثر سوزششون رو خواهد گزاشت.

باورتون میشه منی که کلا 1 عکس تو اینستام بود امشب اینهمه فعالیت کردم و بخاطر بلاک شدن اکانتام مجبور شدم 2 تا دیگه هم بسازم و ...

چقد خوبه از این موضع !

چندین تا

سلام

چند روزه تو شریطی ام که خیلی نمیشه پست گزاشت به چیزای مختلفی فکر میکردم

مثلا چرا نسل جدید بازاریا که بچه های بازاریای درست کار قدیمی بودن تا این حد حروم خور شدن. حتی جلوی پدرش نشسته قیمت رو 4 لا پنج لا حساب میکنه.

یا این که سربازی خر است همون طور که قبلا گفتم

یا این یکی که معمولا آدمایی که خیلی ایگنور هستن نسبت به واکنش های بقیه یا خیلی دوس داشتنی میشن یعنی از تیکه ها و انتقادها هیچ وقت ناراحت نمیشن یا این که خیلی رو اعصاب میشن یعنی کلا راه خودشون رو میرن و کاری با صلاح بقیه ندارن.

امروز رفتم آموزش من از یه سری روال ها بیشتر آگاه بودم تا مسئول آموزش محترم. 

از آقایی که سر کوچه باربد تو لاله زار نوشیدنی میفروشه پرسیدم چند ساله اینجاس گفت 50 سالی میشه.

فکر کنید، 50 سال به قول خودش نیم قرن. خیلیه!

روزها

سلام

کاشکی یه چیزی بود آدم میخورد خوشحال میشد (بجز الکل و استعمال مواد مخدر!!)

عملا شروع شد

سلام

دیشب تو پژوهشگاه با شیدا (فامیلی شخص مذکر است) بودیم و تابلو رو سر هم میکردیم که بارون گرفت. خیلی سرمای خوبی بود. شبم تو اتاق با پنجره باز خوابیدیم واقعا حال داد. هوا واقعا پاییزه لامصب

...

حیف که سیگار نمیکشیم وگرنه واقعا میطلبید اه!

...

مرسی از نظر دهنده ناشناس :) لطف داری باعث افتخار بندس

دست به دست هم

سلام

شاید فلسفش واقعا اینه که نباید تو روز عاشورا کسی به هر نحوی خوشحال بشه !

حقیقت اینه که پس فردا تحویل یه پروژه س و طبق معمول نزدیک dead line دارم کارا رو تموم میکنم

یه کار خیلی حیاتی این بود که بشه دو تا مبدل رو موازی کرد. خیلی واقعا کار طاقت فرساییه کنترلشون چون از یک جایی به بعد دیگه خیلی شبیه سازی جوابگو نیست و نمیشه محاسبات دستی هم انجام داد. من این کارو به یه نحوی قبلا کرده بودم ولی خب خیلی قابل اطمینان نبود اون روش برای هم این دفعه باید یه چیز سفت و محکم میزدم.

خلاصش این که از ساعت 15 تا الان که دو شب باشه داشتم با این کد ها ور میرفتم و هیچ جوری جواب نمیداد. قبول کنید راه دیگه ای هم نداشتم بجز این که این روز دنبال این کارا باشم

واقعا خودم هیچ وقت روز عاشورا هیچ کار غیر مربوطی انجام ندادم حتی سال کنکور 8 روز اول+تقریبا تمام روزای سال کنکور رو درس خوندم ولی این دو روز رو نخوندم!

خلاصه امسال با کلی ضرر مثل ترکیدن یه مینویل و چند بار انفجار سوییچ و برق گرفتگی از دست راست به چپ و برق گرفتگی دو انگشت و متلاشی شدن زانو های شلوار و ... این روز رو گذروندم ولی خب آخرش (تکنیکالی فردای عاشورا) تونستم اینا رو موازی کنم