پس از مرگ

درخت تکامل در نگاه اول ساخته ی سوپ آفرینش است که کم کم شکل گرفته و به انسان تبدیل شده است

این درخت، درخت سقوط انسان است

به دنیای پایین تر

دنیایی که در آن همه چیز ایده آل تر است

دنیای حیوانات 

دنیای حشرات

دنیای آن چیز هایی که تکان میخورند

و هر چقدر ریز تر میشویم 

قدرت اختیار خود را بیشتر از دست میدهند

و همزمان بیشتر به مرکز دنیای خود نزدیک میشوند

برای آهو و شیر دشت، بودن غذا خوردن و شکار کردن و شدن است

برای گاو شیر ده بودن، در محیط بسته ی انسان بودن و غذا را تبدیل به شیر کردن است

برای یک ملکه ی زنبور عسل

آفرینش و وجودش بودن در مرکزی گرم

و درست کردن تخم های زنبور های دیگر است

در لرزش بودنشان تک تک اجزاِ کلونی را حس کردن

کاری بسیار طاقت فرساست 

کاری است که با دنیای پر از حواس پرتی ما متفاوت است

دنیایی است که در آن هیچ انتخابی وجود ندارد

بودن در یک چارچوب مشخص 

برای مدتی طولانی 

با المان های بسیار محدود

برای ملکه ی زنبور عسل آنچه در اطراف کلونی اتفاق میفتد قابل شنیدن است

احساس ملکه، قفل به جریان پیوسته ی اتفاقات بیرون است

همیشه و همیشه

خطرات، افزایش تعداد،غذا، آمار

تصمیم ها

همه و همه 

زندگی انسان بعد از مرگ بیرون آمدن در یک فرم جدید آفرینش است

یک زنبور دیگر، یک مگس دیگر

هرچقدر پیچیده تر، تبدیل به موجود ریز تر

هرچقدر بیشتر از درخت میوه ی دانش گاز بزند

بیشتر سیستماتیک فکر کند

بیشتر به موجودات ریز و پیچیده تبدیل میشود

و در آن فرم آفرینش

در فرمی که از نگاه آزادی خواه انسان

شبیه زندان است

به نوعی آرامش خواهد رسید

آرامشی که از محدودیت چنان گونه ای است

که درک آزادی و تصمیم گرفتن را از او میگیرد

و به او بودن بدون احساس نقصان میدهد

و این گونه است که ما از بهشت خدا سقوط میکنیم

در بهترین حالت انسانی دیگر خواهیم شد

و آنچه انسان بودن است را تجربه میکنیم

و در بهترین حالت، از نگاهی دیگر

به یک نوع بودن مکانیکی و ماشینی تبدیل میشویم

و یک قدم دیگر به درخت تناقص اضافه خواهیم کرد

 

لحظه

بودن

 

آنها که پس از ما خواهند بود به گذشته نگاه خواهند کرد

و ذراتی از لحظه هایی که ما تجربه کردیم برایشان خواهد بود

و ما که از گذشته می آییم،

آینده ی شناور که از ذهن و دنیای تخیلمان شکل میگیرید میبینیم

لحظه محل برخورد این دو جریان است

قضاوتی که از لحظات امواجی به جریان می اندازند

و احساساتی که توسط موجود آگاه تجربه میشود

موجودی که آینده را میسازد

و در لحظه به دنبال قدرت اختیار خود است

که تا چه حد به تجربه ای که میشود

کنترل دارد

یا جریان بیرون 

جبر اختیارش را به دست میگیرد

و لحظه ای عادلانه شکل میدهد

که در آن معادله ی خلقت که از دو سو در حال حل شدن است

از هر دو جهت به جواب میرسد

و جوابی که آنچه باید را شکل میدهد

 

 

انتها

اقتدار، 

شرابی که مردان برای مست بودن از آن

حاضر هستند نه تنها جان خود 

بلکه جان خانواده خود را فدا کنند

ولی پیش از هر چیز

مردمی که اگر خدا بخواهد 

جانشان را حفظ خواهد کرد

و اگر نخواهد، برای عمر کوتاهشان

هدفی والا ترسیم میکند

چه چیزی والاتر از فدا شدن در راه هدفی که 

آرمانی است؟

برای اقتدار!

حاضر هستند که رسیدن تیغ به استخوان را ببینند

ولی کوتاه نیایند

کسانی را دوست داشته باشند که خود را بر زمین میزنند

کسانی را دوست داشته باشند که به رنج خود

از خودشان کمتر هستند

چه کسی حساب بالا و پایین را دارد؟

در انتها آنچه میماند 

گویی که اقتدار است

هیچ کس نمیداند

https://www.youtube.com/watch?v=Fc7XWW_Ehb8

در مراسم جایزه نوبل چند سال پیش، Aurora نمایشی داشت که با آنچه به طور معمول از مراسم های اینچنین انتظار میرود متفاوت بود.

جایزه نوبل جایزه ای است که نتیجه ی مدت زیادی از یک فعالیت متمرکز که نتیجه ای تاثیر گذار داشته است و انتظار میرود که

موسیقی ای که برای این مراسم انتخاب میشود موسیقی فرهیخته ای باشد. سمفونی های پیچیده و با نام و نشان

ولی موسیقی Aurora، که در آن زمان کمتر از 20 سال سن داشت موسیقی مدرنی بود که با آنچه گفته شد متفاوت بود.

موسیقی که در آن از خوابی که در 7 سالگی دیده بود صحبت میکند. و به این جا میرسد که میگوید "هیچ کس نمیداند"

کمی برای من عجیب بود که همچین موسیقی ای برای همچنین مراسمی انتخاب شود.

چرا که موسیقی باید انعکاس آنچه در حال اتفاق است باشد.

ولی بعد با خودم فکر کردم و فکر هایم را کنار هم گذاشتم

چگونه است قبل از این که یک نوزاد درگیر جزییات و محدودیات این دنیا شود؟

آگاهی ای که از آن صحبت میکنم شبیه نور سفیدی است که هنوز به منشور برخورد نکرده است تا شکسته شود به رنگ های مختلف

احساسات اولیه

احساساتی مثل احساس تو خالی بودن و نیاز به غذا. گرسنگی پیش از آگاهی به داشتن بدن

مفاهیم اولیه

مفاهیمی مثل دوگانه بودن تجربه. داشتن درون متمرکز و بیرون تکرار شونده. 

ارتباطات اولیه

ارتیاطاتی مثل فهماندن این که نیازی به یک موجود خارجی است که نیاز ما را برطرف کند. تقلا کردن و اعتماد به این که جوابی دریافت خواهد شد.

پیچیده است

و کم کم انسان در خودش تغییر میکند و به مفاهیم گسترده ی بیرون متصل میشود و جزیی تر میشود

جزیی تر میشود در دامنه ای که برای تعریف شده است و در دنیای بیرون به صورت مرئی وجود دارد و از آن صحبت میشود.

الکترون ها، کوآنتوم، فیزیک ذرات

مفاهیمی که سنگ بنای آفرینش را با کاشی هایی پر میکنند

که در کنار هم این تصویر یکنواخت را میپوشانند

و برچسب هایی بر آن میزنند که آن را بهتر از آنچه که هست میکند

چیزی که قابل هضم برای ذهن باشد

چه چیزی بهتر از یک گاو است؟ استیکی که قابل خوردن باشد؟

این دور شدن ها برای من در تضاد با طبیعت است

ولی طبیعی است که دور شویم

برای ذهن قانع کننده است که دور شود

ذهنی که بالاترین آرزویش میتواند این باشد که

نیازی به بدن نداشته باشد

تا به هرچه میخواهد فکر کند

بدون این که نیازی به تامین نیاز های بدن باشد

 

آرزوی ذهن کودکانه این است تا هر کاری که میخواهد انجام دهد

 

یادگاری

شخصیتی که درونش هستم گرفتار بند و افساره

افسار ها با اصرار به شخصیت باز نمیشه

اون ها با غیر عادی بودن درست میشه

عادت رو به کنار گذاشتن

تصادفی بودن

آن چیزی که از بقیه در ذهن دارم

به کسانی که احساس نزدیکی میکنم

همه و همه با هم و بدون هم

باید از ه باز بشن

و هر کدام جداگونه برسی بشه

و بعد با هم بررسی بشه

در جمع، دوتایی، چند تایی، از دور، در فاصله ای از یک اتاق

او صدای وجدان من شد

کسی که احساس میکردم اشتباه است

صدای وجدان در یک قدمی صدای خداست

و اکنون که رفته نمیتوانم به اون دستیابم

بخشی از او که من است 

بخشی از من که برای فهمیدن او، به او تبدیل شد

و دیگران مرا دیدند در حالی که او بود که از درون من به بیرون خودش را نشان میداد

زخم سرخ رنگی بر روح من

با نشان دادنش به بیرون کم کم از زندانش آزاد شدم

اکنون من هستم

بدون او

ولی با من بدون او تفاوت بسیاری دارم

تفاوتمان این است که در جریان گذراندن آنچه او به من میداد از وجودم

دوست داشتنی که او به من داشت را آموختم

با دوست داشتن دیگران

آمریکا

شاید مصاحبه ی اخیر ایلان ماسک و ترامپ را در دفتر Oval کاخ سفید دیده باشید

 

میدانم که ترکیب کسی که بیزینس خوب میداند و کسی که مشکلات را حل میکند 

ترکیب خوبی است.

 

گوشه های عشق

سلام

 

عشق به ما میگوید که آن کسی که بیشتر از همه دوستمان دارد

خود را سپر میکند برای تبدیل شدن به چیزی که بیشتر از همه

از آن احساس تفاوت میکنیم

جوری پارادوکس است ولی جوابش این است که تنها

آنهایی میتوانند عشق پذیرفتن را تجربه کنند که به خودشان عشق داشته باشند

چرا که هر کسی که دوستشان داشته باشد

حتی بیشترین مقدار دوست داشتن

در بهترین حالت میتواند آینه ای شود

از آنچیزی که از خود احساس میکنند

 

بهترین چیزی که معشوق از خود احساس میکند

بهترین چیزی که معشوق از خود درک میکند

بهترین چیزی که معشوق خود را شایسته ی آن عشق میبیند

 

از فدا کاری صحبت نمیکنم

فداکاری مختص مادر و زن درون مردان است

و انسان هایی که پدران ناخوانده شان 

برایشان سرنوشت فداکارانه نوشته اند

چون پدرانشان یا نبودند، یا این که فرصت نوشتن نداشتند

 

من از عشق بین زن و مرد هم هنوز صحبت نمیکنم

از عشق صحبت میکنم

 

روان

آنچه بیرون میگذرد و آنچه در درون است

مشابه اند 

بیشتر از آنچه بیرون است در درون رخ میدهد

بیشتر از آنچه درون است در بیرون دیده میشود

این دو روی سطح به هم میرسند

سطحی که میتواند مواج باشد، در جریان باشد، آرام

یا سفت و سخت

چهره ای که رویه ی سختی نداشته باشد

همواره در حال فوران است

آنچه در درون میگذرد باید در ظرف درون جا شود

وگرنه مثل آتشفان یا مثل آتشنشان 

از خشم و یا برای جلوگیری از خشم فوران میکند

فورانش چیز هایی را به بیرون میریزد که از درون او ناشی شده است

احساسات عمیقش

احساساتی که نتوانسته تا الان آنها را سر و سامان بدهد

-=-=-=-=-=-=--=-=-=-=-=-=--=-=--=--=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

 

جایی نوشته بود 

دوست داشتن ساده است

و دانستن این که دوست داشته می شویم یا خیر، سخت نیست

گاهی احساسات عمیق ماست که باعث میشود

شخصی نخواهد خود را درگیر دوست داشتن ما کند

-----

ولی گاهی پس زده شدن مورد سوال است

و سخت تر این است که از فرهنگی برخواسته باشیم

که داستان خود آزاری عشق مجنون، در قاب طلا گرفته شده باشد

 

باید ترمیم و رفع مشکلات درونی در صدر اولویت ها باشد

مشکل این است که در قالب انسان. به طور عادی، نمیتوان دانست که مشکلی وجود دارد.

برای بقا، زخم های روح بی حس میشوند در کودکی 

و کم کم به فراموشی سپرده میشوند در حالی که اسکار های آن زخم ها

بدنه ی روح را پر کرده اند

 

همکارم از مقاله ای سخن گفت در مورد قدرت اختیار و این که چقدر تصمیم های ما تابع محیط است

 

بنظرم انتخاب "تلاش برای حل مشکلات"، یا "سر کردن با مشکلات" نمودی از قدرت اختیار است.

This is the end(2013)

سلام

 

در Reddit میگشتم تا روزم رو شروع کنم و دو چیز نظرم رو جلب کرد

1- آتش سوزی های محله ی گرون قیمتی در California من رو یاد فیلم This is the end (2013) انداخت. این فیلم در لیست فیلم های پیشنهادیم که سال هاست آپدیت نکردم هنوز هست.

این فیلم کمدی، داستان بازیگر هایی هست که در زندگی واقعیشون دور هم جمع شدن تا خونه ی جدید James Franco رو جشن بگیرن. 

داستان اینطور پیش میره که مهمونی تبدیل به صحنه ی آخر زمان میشه و اتفاقات جالبی میفته.

 

2- اطلاعیه ای که اکانت Reddit ی از طرف ایران، آمادگی خودش رو برای همکاری با کانادا در مقابله با آمریکا بیان کرده بود واکنش های جالبی داشت. یکی از واقعیت های دنیایی که درونش هستیم اینه که وقتی که ارتباطات قدیمی حاکم باشن، خیلی سخت هست که تغییری در ارتباطات اعمال بشه مگر این که با عقب کشیدن یا اشتباه عامل در قدرت باشه. باعث رو اومدن.

 

در ارتباط قدرت، کسی که سکوت کرده است قدرت را حفظ میکند

موضع قدرتش تغییر نخواهد کرد

مگر این که به نحوی حذف شود

 و با کنار گرفتنش، آنچه در زیر شکل گرفته

به بیرون سرایت کند

در روابط، اگر سکوت شود، تحمل شود که سکوت شود،

دیگران تاثیر پذیر میشوند

و قدرت حفظ میشود

و این به این معناست که دو طرف رابطه،

آنچه با یکدیگر انجام میدهند را میپذیرند

خواه آسیب زننده باشد، خواه متعادل

و استحکام رابطه،

به استحکام روابطشان با دیگران وابسته است

کسانی که منفعت میبرند

از شدندات

همیشه بخشی، پشت صحنه است و افرادی که میخواهند چیزی را بسازند

و بخشی جلوی صحنه است که افرادی هستند که مصرف میکنند

مصرف کننده ی درست به اندازه ی تولید کننده درست اهمیت دارد

مصرف کننده از تولید کننده میخواهد که رقابت کند

میخواهد که به او ثابت کند که در میان سایر انتخاب ها 

برتری دارد و ارزش هزینه ای که میکند را دریافت خواهد کرد

مصرف کننده تولید کننده را در اصطکاک قرار میدهد

او به تولید کننده احساس هدف داشتن میدهد وگرنه

مدت زیادی طول نمیکشد که کالایی به تولید برسد

دیر یا زود

ولی مصرف کننده ایده آل تنوع میخواهد، راه حل میخواهد، چیز هایی را میخواهد که بعضا نمیداند

کار تولید کننده این است که نیاز های او را بشناسد 

حتی به او نیازی را نشان دهد که خودش نیز خبر نداشته

این درجه ای از آگاهی است که اگر علم عمومی بود

دستیابی به آن سخت نمیبود

تولید کننده برای فهم مصرف کننده ابتدا باید

بهترین مصرف کننده باشد